trzeba ruszyć d...

Za trzy tygodnie wracam do roboty, ale jakoś to do mnie nie dociera.
Z moją głową jest coś nie tak. Zawsze było mnie wszędzie pełno, robiłam milion rzeczy na raz, znajdowałam czas na naukę, pracę, rozrywkę, spałam po 5h i wstawałam rześka jak skowronek. Teraz jedyne na co mam siłę wieczorem gdy Dzidziulinka już chrapie to prasowanie i to chyba tylko dlatego, że prasując czuję jakbym prasowała własne zwoje mózgowe :D No po prostu zero energii i mobilizacji. A przecież nie jeżdżę w całodzienne delegacje, nie siedzę 8h w pracy, nie użeram się z innymi ludźmi, nie męczę się w korkach, dom zapuściłam, kwiatki na balkonie mam sztuczne, więc nawet odpadło mi pamiętanie o podlewaniu.
Odkąd wróciłam znad morza wisiało nade mną kilka rzeczy, które musiałam zrobić, ale nie mogłam się zebrać w sobie. Miałam napisać do przyjaciółki z Finlandii i kolegi z poprzedniej pracy, miałam skontaktować się z kadrami w sprawie badań okresowych. W końcu koleżanka napisała do mnie pierwsza, kadry przysłały maila w piątek, a kolega zadzwonił dziś ;/ Bo ja przez trzy tygodnie nie znalazłam na to czasu i ochoty ;/ Tak intensywnie o tych ludziach myślałam, że w końcu oni przejęli inicjatywę, więc mój mózg najwyraźniej nabył nowych funkcji :D (może nie potrzebuję komórki?)

Ergo - macierzyństwo prostuje zwoje mózgowe. Czy jest na to lekarstwo? Jakieś ćwiczenia? Boję się, że pójdę do pracy i wrócę pierwszego dnia z dołem. Nie czuję się przygotowana na powrót do pracy, ale wiem, że czas działa na moją niekorzyść.