11 miesięcy

Są takie dni, że lepiej od razu strzelić sobie w łeb. Dlatego na przekór napiszę o czymś miłym. Oto zaległy post (z tych wielu zaległych ten jeden jest najpilniejszy i najważniejszy)

Córcia nasza ukończyła jakiś czas temu 11 miesięcy.  Z dnia na dzień staje się coraz bardziej ruchliwa, mądrzejsza i radosna. I niestety staje się perfekcyjną szantażystką :P

Ostatnio ulubionym zajęciem jest wkładanie i wyjmowanie – wszystkiego gdzie popadnie :D Jeśli nie mogę znaleźć smoczka, butelki albo jakiejś zabawki to na 90% znajdę to w pudełku kartonowym z ozdobami świątecznymi, które stoi niezamknięte w przedpokoju :D Wczoraj Dzidziulinka dostała do zabawy garnek i miskę, żeby mogła poszerzyć horyzonty ;) Segregowałyśmy klocki i zabawki według kolorów. Ale najciekawsza okazała się rączka od rondelka… Pomagała w sobotę Małżonowi rozwieszać pranie, wrzucając swoje uprane ciuszki do brodzika prysznica :D Potem wyciągnęła z brudów moją długą koszulę nocną, która była już niezłym wyzwaniem, bo jakoś nie chciała wejść do tego brodzika i cały czas coś wystawało. Wie, że kolorowe „obwarzanki” nakłada się na kołeczek i potrafi to zrobić z trzema największymi. Sama nie zauważyłam kiedy ona się tego nauczyła!

Babcia nauczyła Dzidziulinkę pokazywać, jak prababcia tupie. Wygląda to przekomicznie: Ala podnosi prawą nogę, mało się przy tym nie przewracając, po czym z impetem tupie nią o podłogę. Robi tak kilkakrotnie, przemieszczając się chaotycznie po pokoju. Umie też wydawać dźwięki  kolejnych zwierzątek. Do lwa i krowy doszedł wąż, owca/baran, kruk. Wie, że samochody robią „brum brum” i potrafi kilkanaście minut stać w oknie, żeby na nie patrzeć. Wie też, że na kotka wołamy „kici kici”, a jak go głaszczemy robimy „czaś czaś”. Tylko kotki jakoś nie chcą współpracować L

Wie, czego chce i co lubi. Gdy zaczynamy coś, co jej się podoba (jeżdżenie samochodzikiem na sznurku), albo dajemy spróbować jedzonka, następuje moment entuzjastycznej aprobaty, wyrażonej energicznym kiwnięciem głowy i reszty ciałka. Oznacza to ni mniej ni więcej tylko „ok., kontynuuj póki nie padniesz” :D Wczoraj siedziała kilkanaście minut przed swoim grającym żółwiem wciskając cały czas jeden przycisk z ulubioną melodyjką. Jest na tyle kumata, że wiedziała, gdy melodyjka się zmieniała (zmienia się, gdy żółw się poruszy) i wtedy z zawziętością przyciskała ten wybrany guzik. Gdy słyszała ulubioną melodyjkę „dyrygowała” rączkami, albo podskakiwała siedząc :D

Z jedzeniem raczej problemów nie ma. Dzidziulinka zje ładnie o ile jej się pośpiewa albo poczyta książeczkę. Mamy taką „książeczkę posiłkową” w której już większość kartek sklejona jest na amen tym, co z mordki wypadnie :D  Nie ważyliśmy Młodej już od dawna, ale na łazienkowej wadze pokazuje się 10kg. Raz na dwa dni dostaje całe jajeczko z pomidorkiem i chlebkiem i chyba mogę śmiało stwierdzić, że to jej ulubione danie. Poza tym jada kanapeczki z serkiem białym, powidełkami, jabłko duszone z ryżem albo biszkoptami, moje zupki wszelakiej maści, byle z mięskiem J Duszoną jagnięcinkę z kaszą albo ryżem. Łososia pieczonego z cytrynką. Owocki nadal wchodzą w każdych ilościach. Gotowych słoiczków nie kupuję już od dawna (chociaż mam chyba jeszcze jeden awaryjny w szafce) i coraz częściej gotuję obiady dla nas na 2 i ¼ porcji i każde z nas dokarmia młodą po trochu ze swojego talerza :D

Ostatnio Dzidziulinka odkryła wspinaczkę i z furią próbuje dostać się na nasze łóżko, które jest dla niej za wysokie.  Albo do swojego łóżeczka, które po wyjęciu szczebelków nadal ma za wąskie przejście, żeby zmieściła się w nim Dzidziulinka+ kolanko. Albo na krzesło obrotowe, które jest obrotowe…

Za trzy tygodnie stuknie nam roczek. Szalony roczek. Więc mamy zamiar szalenie świętować :P