beznadzieja

Jakoś trudno mi ostatnio żyć. Taki stan trzyma mnie od początku roku. Do pracy chodze tylko z obowiązku, dzieckiem zajmuję się z przyzwoitości, wieczorami nie jestem w stanie zmobilizować się do niczego innego poza leżeniem na kanapie, albo zabawą z Alą. Mieszkanie czeka na wykończenie i wprowadzenie się, a ja nie mam siły ani ochoty robić ani jednego, ani drugiego. Wiecznie chodzę zmęczona i zamulona. Nie mogę się skupić na robocie. Mam milion pozaczynanych rzeczy, zaczynam się już plątać. I tłucze mi się po głowie to wszystko, co powinnam robić, zamiast siedzieć i gapić się przed siebie. Nie wiem, czy to już depresja, czy coś innego z głową...