przeprowadzka

No i stało się! 16go lutego (w sobotę) wreszcie przewieźliśmy się na nowe. To był dłuuugaśny dzień. Alunię wywieźliśmy do niani do domu żeby nam nie "pomagała" w przeprowadzce. Mieliśmy obawy jak to Ona się będzie czuła u kogoś obcego w domu (znaczy Niania nie obca, ale wiecie, obcy teren, dzieci Niani itp...) Ledwo Młoda weszła tam do domku (domek chyba z 300 m^2), ja zostałem wypakować wózek z samochodu i przez drzwi słyszę piski radości! Okazało się, że u nich jest piesio, milutka coker spanielka :) Alunia wniebowzięta!
Chwilkę z nią posiedzieliśmy żeby się oswoiła z otoczeniem (niewiele trzeba było), i zabraliśmy się do roboty. Na szczęście mebli prawie nie trzeba było wozić (to co było w kawalerce zostało, raptem jakieś 2 komody). Łóżko było zawiezione już wcześniej, tylko łóżeczko Aluni trzeba było spakować, na szczęście zmieściło się w kombi bez rozkładania.
Parę kursów, 2 tony rzeczy (swoją drogą to graty chowane w szafie chyba się rozmnażają...) i ok godz 16 mogliśmy powiedzieć, że jesteśmy na nowym. Co prawda pokoik "Ali" na razie służy za graciarnię wszystkiego, co jeszcze nie rozpakowane, a ja od niedzieli zwożę jeszcze pozostałości z kawalerki, ale już mieszkamy i dobrze nam tu.
Ala już biega po korytarzu, między pokojami i wszędzie gdzie się tylko da, czego wynikiem jest piękny guz na czole... (nie wyrobiła się w drzwi!)
Nie miała najmniejszych problemów z aklimatyzacją, a nawet przyznam, że od przeprowadzki dużo lepiej śpi (może dlatego, że chwilowo żadne zębiska już chyba nie idą...).
P.S.Jak Szanowna Pani Penelopka zgra to może wrzuci kilka fotek  żeby pokazać jak nasze nowe gniazdko wygląda. (piszę "nowe" chociaż budynek jest z 1985r. ;)